Monday, March 19, 2007



تاشي خاتين اينجو
Taşı Xan İncu




١٣٥٦- ١٣٤١ ميلادي. وي منسوب به خاندان تركي- آزربايجاني اينجو حاكم بر بخشهاي جنوبي فارسستان، همسر امير جلال الدين مسعود شاه اينجو و مادر شيخ ابوالحسن بود كه معاصر با آل مظفر در يزد و كرمان و چوپانيان در تبريز بودند. خاندان تركي اينجو در كشاكش قدرت همواره با خاندان آل مظفر در جنگ بودند. در زمان امير جلال الدين مسعود و فرزندش امور منطقه شيراز فارسستان بيشتر توسط اين بانوي نيكوكار اداره مي شد. او بر عادت زنان ترك با روي باز بيرون ميرفت. او مقبره امامزاده احمدبن موسي معروف به شاهچراغ را مرمت نمود و قبه اي بر آن نصب و مدرسه اي در جنب آن بنا كرد و از عده‌اي از علماء و عرفا دعوت نمود كه به تدريس و بحث و فحص در آن مدرسه مشغول باشند. تاشي خاتين چندين قريه در ميمند فارس را براي مخارج مدرسه وقف نموده بود تا با درآمد آنها از مسافرين و زوار نيز پذيرايي شود. او حكمداري با فرهنگ و فرهنگدوست بود. او با علماء و شعراي فارس در ارتباط و از ايشان حمايت مي‌كرد. دربار او محل رفت و آمد شاعران و غزل سرايان بود. حافظ شاعر معروف، اين دولتزن ترك و دولت تركي- آزربايجاني اينجو را مدح كرده است. تاشي خاتين خطي نيكو داشت و به نوشتن قرآن و تذهيب آن مبادرت نموده و سپس آنها را به بقاع متبركه هديه مي كرد. تاشي خاتين در شعر طبع رواني داشت و اشعاري از وي به جا مانده است. وي پس از درگذشت بنا به وصيتش در كنار حرم حضرت شاهچراغ به خاك سپرده شد. بعدها مرقد او ويران گرديد و امروز اثري از آن به جاي نمانده است.

((تاشي به تركي به معني سنگ و يا از تاايشي چيني به معني وزير است))

0 Comments:

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home